Vooroordelen

Heeeeeeeee-eeeeeeey

Ik weet niet hoe en wanneer maar ik ben op een idee gekomen voor een bericht! Yeeeeyy
Btw: er komen 2 boek reviews aan!
Ik hou er echt van om boek reviews te schrijven idk why...
Maar okay terug naar dit bericht:

Een meisje zijn is moeilijk.
In ieder geval moeilijker dan het lijkt.
En ik ga nu geen bio les geven maar meer praten over de karakter eigenschappen die van je verwacht worden als je een meisje bent.

Vroeger waren meisjes niks meer dan mensen die voor de kinderen moesten zorgen en schoonmaken.
Gelukkig is dat veranderd want ik had NOOIT zo kunnen leven.
Toch zijn veel van deze dingen in ons achterhoofd gebleven, en zei aan het begin van het jaar een jongen dat hij nooit hoefde leren te koken want daar vond hij wel een vrouw voor.
Ha ha ha.
Mijn verzorging lerares moest daar ook om lachen en zei dat we daar nog wel een keer over gingen discuseren. Dat hebben we niet gedaan maar boeit niet.

Van meisjes word er onbewust verwacht dat ze goed zijn met hun handen.
Tekenen en al dat soort dingen.
Nou ken ik redelijk wat meisjes die dat geweldig kunnen.
Maar ik dus niet... Op een of andere manier voelde ik mezelf altijd schuldig dat ik dat niet kon.
Nu boeit het me niet zoveel meer, maar vroeger dacht ik dat ik m'n moeder teleurstelde want zij is echt geweldig in knutsel werkjes en dat soort dingen.
Ik was ook heel trots op mezelf toen ik eindelijk wat vond waar ik goed in was op dat gebied: borduren.
In de kleuter klas had je van die papiertjes waar gaten in zaten, en daar kon je op borduren.
Voor een keer was ik daar een beetje goed in, ik was zeker niet de beste maar dat boeide me niet. Met een grote glimlach kwam ik die dag thuis. Ik liet het aan iedereen zien die het maar wilde zien.
Maar bij dat hield het ook echt op. Binnen de lijntjes kleuren lukte nog wel, maar zelf iets doen?!

In groep 4 kwam ik erachter dat er ook schilderaars waren die maar wat strepen op een blad zette en iedereen het helemaal geweldig vond. Geweldige vondst voor mij. Elke keer als iemand vroeg wat het was zei ik: niks, dat is het mooie.
Haha wauw ik was echt een sukkeltje vroeger...

Maar okay. Muziek was ook een kunst. En ik wou al zo lang als ik het me kan herinneren gitaar leren spelen.
Mijn zusje zat al op piano les, dus ik mocht ook wel een muziek les volgen.
Dus in groep 5(of 6 ik heb een slecht geheugen) begon ik met de lessen.
Mijn gitaar docent was en is nog steeds geweldig.
Maar ik kwam er al snel achter dat het niet in mijn genen zit om gitaar te spelen. Ik doe het nog steeds maar ik kan niet opeens een liedje spelen en ik HAAT akkoorden en de lage noten.

Okay daar kwam een heel levens verhaal uit. Maar back to the point:
Van meisjes word verwacht dat ze geduldig zijn, goed met mensen om kunnen gaan en met hun handen kunnen werken.
Serieus ik heb het handschrift van een jongen (no offence), ik kan redelijk met mensen omgaan en ik ben niet echt geduldig.
En zo heeft echt niet elk meisje al die dingen, maar toch worden we zo beschreven in boeken (vooral in die cheesy kinder boeken).
Net zoals jongens altijd moeten vechten en goed zijn in wiskunde.
Waarom maken we het onszelf zo moeilijk?!

Ik heb uiteindelijk mijn kunst gevonden na vele jaren zoeken.
Schrijven. Praten kan ik niet goed, in ieder geval niet goed uitleggen en mijn punt maken. Als ik schrijf kan ik alles.

Ik hoop dat iedereen zijn of haar kunst gaat vinden, het heeft me namelijk wel zelfvertrouwen gegeven dat ik ERGENS goed in was.

Vooroordelen zijn verschrikkelijk dat vind iedereen maar toch blijven we dat ons zelf wijs maken.
I don't care of je dit geweldig vond ofzo.
Daar was dit niet voor bedoeld.
Daar is dit hele blog niet voor bedoeld.
Het is bedoeld om te doen waar we goed in zijn en alles los kunnen laten.
Om blij te zijn en om jullie aan het lachen te maken.
Ik hoop dat jullie dit niet nuttig maar leuk vonden.
Dat jullie met plezier dit bericht hebben gelezen.
Want misschien is dat wel jou kunst: lezen.
You never know...

Ik ga maar weer eens...

Byee
X
Soof